Jeszcze o meblach Wyspiańskiego w mieszkaniu Zofii i Tadeusza Żeleńskich
O niezwyczajnych meblach zaprojektowanych przez Stanisława Wyspiańskiego do krakowskiego mieszkania Zofii i Tadeusza Żeleńskich sam Boy pisał tak:
„Ta bezlitosna surowość tkwiła w samej zasadzie mebli, nie w jakimś szczególe. Była ona związana z samymi surowym pojęciem życia u Wyspiańskiego, z jego sztuką, której zadaniem było budzić, nie dać spocząć, nie dać ludziom drzemać. Istotnie, gdyby ktoś chciał się tam zdrzemnąć, na próżno szukałby we wszystkich pokojach sprzętu ku temu: wszystkie kanapki były krótkie, zaledwie do siedzenia, gdyż np. w salonie kant oparcia wpijał się w plecy. «Cierp i czuwaj» — zdawał się mówić każdy mebel”.
W dziale Varia Katarzyna Drapała pisze o meblach Zofii i Tadeusza Żeleńskich projektu Stanisława Wyspiańskiego jako przykładzie wczesnego modernizmu w polskim meblarstwie.